مردم گناباد اصیل و ایرانی هستندو به زبان فارسی و لهجه شیرین خراسانی سخن می گویند. همه مسلمان و پیرو مذهب شیعه جعفری هستند.گنابادی ها مردمانی استوار، سخت کوش و مهمان دوستند. جمعیت شهرستان گناباد در سرشماری عمومی نفوس ومسکن سال 1375 هـ . ش، 103.625 نفر بوده است که از این شمار 51.590 نفر مرد و 52.035 نفر زن بوده اند. مهم‌ترین صنایع‌دستی‌این‌شهرستان سفال‌گری و سرامیک‌سازی، فرش‌بافی، نمدمالی، گلیم‌بافی، رنگرزی، سنتی بافندگی پارچه و دستار، سبدبافی، کارهای چوبی است. قالی‌های این شهرستان با طرح‌های مشهدی و محلی و بلوچی و در رنگ‌های قرمز، لاکی، قهوه ای و … عرضه می‌شود.
سفال‌گری و سرامیک سازی در شهرستان گناباد بسیار رواج دارد در کارگاه‌های این شهرستان در روستای هند در یک کیلومتری شمال شهر گناباد قرار دارند. مواد اولیه در تهیه سفال و سرامیک عبارتند از: گل‌رس، لعاب، رنگ، مواد سوختی، مهم‌ترین تولیدات این کارگاه عبارتند از: کاسه سفید، قهوه ای، زیرسیگاری، قندان، شکلات خوری، پیاله و استکان و نعلبکی، پارچ و لیوان، بشقاب کوچک، کشک سیاسی، کاسه و بشقاب بزرگ. بازار فروش این محصولات در گذشته بیش‌تر به خود گناباد اختصاص داشته است. گلیم را پلاس نیز می گویند بافت آن در کارگاه‌های افقی و در روی زمین است به واسطه رونق فرش بافی گلیم بافی و تهیه نمد رنگرزی هم رونق دارد. گلیم مرغوب از پشم و گونه نامرغوب از رشته پتوهای کهنه با رنگ آمیزی استفاده می‌شود. نمد نیز از دیگر صنایع دستی این منطقه به شمار می‌آید. نمد در اصل گونه ای فرش است که از پشم تهیه می‌شود و از رخنه رطوبت و سرما جلوگیری می کند نمد برای مصرف های گوناگون و نقش های رنگارنگ است. تولید سبد و حصیربافی که ماده اولیه ان کم ارزش است مواد اولیه این تولید کاه، شاخه های نازک درختان است.